Ineens is alles anders, niet naar de gastouder of naar school. Niet met vrienden spelen. Alles wordt afgezegd. Is het dan zo erg om te hoesten dat iedereen er bang voor is? Het maakt me verdrietig dat alles anders is. Het maakt me boos dat de structuur in de dagen niet lijkt op hoe het anders gaat.
Voor kinderen is dit ook een pittige tijd. Vol gedachten en emoties. Wat belangrijk is, erkennen dat het anders is en dat het kind deze gevoelens mag hebben. Zorg voor structuur in de dag, eventueel met behulp van plaatjes die het dagritme zichtbaar maken. Bespreek wat ze zelf wel kunnen doen (handen wassen, afstand houden etc.).
Erken voor jezelf en de kinderen dat het nu even anders is dan anders en geef ze vooral vertrouwen dat het goed komt!
Lees hier 75 praktische tips voor ouders met kinderen die thuis leren.
